তুমি উতনুৱা ফাগুনৰ পলাশ
তোমাৰ ৰঙেৰে
ৰক্তাক্ত কৰিছে মোৰ হৃদয়
পচোৱাই ধূলি মাকতিৰে
চকুযোৰ বন্ধ কৰি দিছে৷
তোমাৰ উন্মাদনাত
বলিয়া হৈ পৰিছে
মোৰ মন
মানুহ কেনেকৈ ইমান নির্বিকাৰ হব পাৰে???
মই........
আগত মই আছিলোঁ
তোমাৰ মৌ পান কৰা
এজন চঞ্চল পখিলা
আৰু এতিয়া
কাৰাবন্ধী নিৰৱতাৰ আৱর্তত৷
লেখক:ৰাজিদুল ইছলাম,
No comments:
Post a Comment